En Yakın Arkadaşım Daha Deli Daha Öfkeli

Sözümü tutacağımı beklemiyordunuz umarım. En Yakın Arkadaşım Bir Deliydi. Bu olacaktı kitabın ismi. Hedeflediğim başkaydı çünkü. Hedef; asla koymamam gereken. Kökten bir çözüm bekliyordum. Bir sonuç. En yakın arkadaşımla bir vedalaşma. Kopma. Ama olmadı. Olamadı. Olamayacağını bilemedim. Bir sonu olmadığını öngöremedim. Bilemeyeceğimi anca öğreniyorum. “Yol”muş her şey. Kavgayla, tespitle, dövüşerek biter sandım. Mevzu barışmakmış, anlayamadım. Bir konuda sözümü tuttum ama; filtresiz olacaktı. Olacaktık. Oldu. Gerçek neyse, o. Bu sefer daha derinden, daha geçirgen, daha sert bir çarpışma. Çünkü en yakın arkadaşım daha deli, daha öfkeli.