Kül Ezgileri

“Dağ başlarında çıldıran safkan bir rüzgâr çığlığı bu, Yüreğimi omuzlayan acılar ustalığında Ufukları bekliyorum papatya çiçekleriyle, Yüreğimdeki küllenmiş sevda iffetleriyle... Dehşetler anımsayan aklımda bir tek aşka yer kalmış Can yorgunluğuma hançerler çeken muazzam eller gerçekliği Gül kokuları üfleyen hayal güzelliği aklıma Damla damla ter gibi dökülüyor bütün güzel yüzler Köksüz günlere, Köklü çiçekler ekiyorum kalbimle. Unuttum bütün zor zamanların ölüm korkusunu Usul bir azap sızısı vurunca yüreğime Aşka uyarladım sevinç saatlerinin kurgusunu.”